Srbi pripadaju velikoj porodici slovenskih naroda. Iz svoje prapostojbine, severne Evrope, već u 5. i 6. veku naseljavaju Balkansko poluostrvo u severnim predelima Vizantijskog carstva. Zatiču prilično opustošen prostor, jer je njihovom dolasku prethodila velika seoba evroazijskih naroda u 4. i 5. veku.
Južnoslovenski narodi su kao mnogobošci, prilično i sami doprineli razaranju hrišćanske crkvene organizacije, koja je nekoliko vekova pre njihovog doseljavanja dobro funkcionisala na Balkanskom poluostrvu.
Tada su i kod Srba, nesumnjivo po prvi put, počeli i hrišćanski uticaji. Naravno, Srbi nisu prvi mnogobožački narod koji je na ovom prostoru došao u dodir sa hrišćanstvom; treba pomenuti samo neke narode, kao Gote, Hune, Langobarde, Avare, Gepide Herule.
Sloveni odnosno Srbi, u severnim oblastima Vizantije ubrzo su pokazali želju da se tu trajno nasele, i to već polovinom 6. veka (epoha cara Justinijana 527-565), a verovatno i ranije.
Primanje hrišćanstva u već uveliko hristijanizovanoj Evropi za slovenska plemena bio je veoma dug spor i složen proces, ali istovremeno i nešto neizbežno Okruženje, recimo Srba, Bugara, Hrvata i drugih naroda, bilo je već vekovima hrišćansko. Kao pagani, ovi narodi su se svakako u to vreme oštro izdvajali, i bilo je samo pitanje kada će i u kojim okolnostima i oni postati hrišćanski narodi.
Srpska plemena su, prema obaveštenjima vizantijskog pisca i cara-istoričara Konstantina VII Porfirogenita (913-959), veoma sporo usvajala novu veru, odnosno sporo su se odricala starih paganskih običaja i ubeđenja. Isti pisac je zabeležio da je prvo masovnije krštenje Srba bilo u vreme vizantijskog cara Iraklija (610-641). Hrišćanski propovednici (misionari) došli su među Srbe sa Istoka, iz poznatih vizantijskih hrišćanskih i duhovnih centara kakvi su bili Carigrad i Solun, mada je neosporno da su hrišćanski uticaji među Srbe dolazili i iz Jadranskog primorja, gde je uprkos varvarskim pustošenjima ostala dobro očuvana predslovenska crkvena organizacija.
Posle više od dve stotine godina provedenih u novodoseljenim oblastnma. srpska plemena su konačno krštena; hrišćanska vera i crkvena organizacija su zaživele tako da se može sada govoriti o hrišćanskoj duhovnosti i kulturi u pravom smislu reči. Drugim rečima može se istorijski pratiti razvoj hrišćanstva kod Srba kao hrišćanskog naroda u Evropi. Primanje hrišćanske vere kod Srba išlo je uporedo sa stvaranjem i njihove prve države u prvoj polovini 9. veka. Hrišćanski i duhovni prosvetitelji Srba, kao i svih slovenskih naroda, jesu sveta braća Kirilo i Metodije - ravnoapostoli.
