Sistem za disanje u ljudskom organizmu ima osnovni zadatak da održi normalne vrednosti respiracijskih gasova u arterijskoj krvi. Ako pluća nisu sposobna da obezbede dovoljnu količinu kiseonika u krvi, nastaje stanje hipoksemije. To znači da pada parcijalni pritisak kiseonika i da pada saturacija hemoglobina kiseonikom u arterijskoj krvi. Ako dođe i do oštećenja eliminacije ugljen-dioksida, u arterijskoj krvi raste njegov parcijalni pritisak - ovo stanje se naziva hiperkapnija.
Parcijalni pritisak kiseonika u arterijskoj krvi može da varira i u zavisnosti od godina života pacijenta, kao i saturacija hemoglobina pa zato lekari koriste tablice koje se prave na osnovu većeg broja zdravih osoba. Procena saturacije arterijske krvi kiseonikom prilično se lako vrši od osamdesetih godina prošlog veka kada je razvijena pulsna oksimetrija.
Pulsni oksimetar je zapravo sonda koja radi na principu poređenja količine apsorbovane infracrvene i crvene svetlosti na nekom delu tela gde je dobra perfuzija arterijske krvi. To može biti kažiprst, palac na nozi, ušna školjka ili koren nosa.
Ovaj mali uređaj ima relativno pristupačnu cenu u poređenju sa drugim aparatima koji su u upotrebi kad pacijent ima respiratorne probleme. Međutim, ne preporučuje se da ga pacijenti sami koriste. Konkretno, može lako doći do pogrešnih zaključaka. Kako navode istraživači, brojni faktori mogu da utiču na pogrešno očitavanje rezultata.
Moguće su greške ako pacijent ima groznicu ili drhtavicu, ako oksimetar nije stručno postavljen, ako je koža vlažna, ako pacijent ima tahikardiju ili nizak pritisak. Čak i anemija ili srčana aritmija, kao i periferne vaskularne bolesti čine rezultate pulsne oksimetrije nepouzdanim.
Zato je veoma važno da saturaciju kiseonika ovim aparatom obavljaju stručne i iskusne osobe, a u određenim slučajevima to nije moguće bez gasne analize i drugih laboratorijskih ispitivanja.
Izvor: Lepa&Srećna